WSTAŃ październik listopad 2015

Czy czasem sami sobie nie zamykamy drzwi przed nosem, mówiąc: „Ja już tego nie zrozumiem”, „Ani się na tym nie znam, ani znać nie będę”. Wydaje mi się, że o wiele częściej niż choroba okno na świat zamyka nam nieufność. Kluczem do ponownego (czyt. wielokrotnego) otwierania okna jest świadomość, że klamka jest po naszej stronie.

Dorastałem w okresie podbijania świata przez komputery osobiste, dziś młode pokolenie za kilka lat być może z trudem będzie przypominało sobie, jak wyglądała klawiatura i ile miejsca zajmował na biurku komputer. Ci, do których adresujemy nasz dwumiesięcznik pamiętają maszynę do pisania i pierwsze „radia na kryształki” z dwoma parami słuchawek. Z fazy skomplikowanych urządzeń przechodzimy do coraz bardziej intuicyjnych smartfonów, a z możliwości publikowania dla wybranych do dostępnych dla każdego platform blogowych. Jak się w tym odnaleźć? Czy naprawdę jest się czego bać? Jak mówić o sobie, by nie narazić się na śmieszność w poważnym wieku?

Najnowszy numer „Wstań” nie jest instrukcją, jak wpisać nowy kontakt do książki adresowej w telefonie, ale może być inspiracją, by przekroczyć granicę lęku przed nowymi możliwościami budowania relacji. Piszemy o seniorach, dla których Internet nie tylko pozwala utrzymywać kontakt z wnukami w Anglii, ale i staje się miejsce wyrażania tego, kim są.

Nowe technologie stawiają aktualnym jeszcze raz stare pytanie. Ale o czym chcesz mówić? Czym chcesz zafascynować człowieka? Polecam więc rozmowę z s. Teresą Pawlak, albertynką, która na poszukiwania dobra i piękna, udaje się do krakowskiego… więzienia.

ks. Radosław Warenda SCJ
z-ca redaktora naczelnego