WSTAŃ październik-listopad 2017

W bieżącym numerze „Wstań” podejmujemy bardzo trudny temat: ciężkiej i przewlekłej choroby dziecka. Informacja o tym, że dziecko jest przewlekle chore jest jedną z najtrudniejszych wiadomości, jaką mogą otrzymać rodzice. Sytuacja taka może być postrzegana jako krzywda, zagrożenie lub wyzwanie. Umiejętność potraktowania choroby dziecka jako wyzwania to  sukces. Wiąże się z tym gotowość na doświadczanie  porażek i przyjmowanie wsparcia od innych. Umiejętność proszenia o pomoc świadczy o sile i mądrości rodziców.
Z tym tematem łączy się również problem cierpienia dziecka w takiej chorobie: Dlaczego cierpią dzieci? Dlaczego właśnie to dziecko? Cierpienie dotyka niezmiernie mocno całą rodzinę małego pacjenta,  szczególnie zaś rodziców. Jak poradzić sobie w takiej  sytuacji? Czego się uchwycić? Jaką postawę przyjąć  wobec cierpienia?
Papież Franciszek w czasie swojego pobytu w szpitalu  dziecięcym w Krakowie-Prokocimiu w 2016 roku powiedział: „Chciałbym zatrzymać się trochę przy każdym chorym dziecku, przy jego łóżku, przytulić je  jedno po drugim, posłuchać choćby przez chwilę każdego z was i razem milczeć w obliczu pytań, na które  nie ma natychmiastowych odpowiedzi. I modlić się”.
„Milczeć” i „modlić się” – radzi papież Franciszek  w takich sytuacjach. „Dlaczego dzieci cierpią? To jest  tajemnica. Nie ma odpowiedzi na to pytanie” – powie innym razem.
Bardzo polecam przeczytanie wywiadu z ks. Lucjanem Szczepaniakiem SCJ, doktorem habilitowanym  teologii moralnej, lekarzem i poetą, od ponad 20 lat  kapelanem wspomnianego już szpitala dziecięcego w Krakowie-Prokocimiu. Dzieli się w nim swoim  świadectwem z posługi wobec małych ciężko chorych  pacjentów. Mówi o swojej obecności i modlitwie przy  umierającym dziecku.  

ks. Krzysztof Zimończyk SCJ
z-ca redaktora naczelnego