KORONKI DO NAJŚWIĘTSZEGO SERCA JEZUSOWEGO

Koronka (łac. corona, corona rosea) jest rodzajem ustnej modlitwy prywatnej lub wspólnotowej, polegającej na powtarzaniu prostych formuł modlitewnych, krótkich wezwań modlitw z równoczesnym przesuwaniem paciorków lub korali nanizanych na sznurek. Może być poświęcona czci Osób Boskich, Maryi, aniołów i świętych.
Koronki do Najświętszego Serca Jezusowego (Couronnes d’amour au Sacré-Coeur) wydane w 1905 roku są teologiczną wykładnią duchowości o. Leona Jana Dehona. Składają się one z 93 medytacji, będących komentarzem do misterium Wcielenia, Męki i Eucharystii. Niniejszy tom poświęcony jest Wcieleniu.
Wcielenie jako wydarzenie historiozbawcze – „Słowo stało się ciałem (…)” (J 1,14) – stanowiło integralną część stwórczego aktu Boga. Syn Boży, zrodzony odwiecznie przez Boga Ojca, przyjął suwerenną decyzją swej woli ludzką naturę w łonie Dziewicy Maryi za sprawą Ducha Świętego (por. Hbr 10,7). Poddany całkowicie Bogu, który jest miłością (por. 1 J 4,8), kształtował swoje Boskie i ludzkie Serce w życiu ukrytym i działalności apostolskiej. Manifestował też swoją solidarność z każdym człowiekiem, zwłaszcza doświadczającym grzechu oraz jego skutków.