WSTAŃ czerwiec-lipiec 2020

Kiedyś życzyło się: „Obyś żył w ciekawych czasach”. Takie nadeszły niespodziewanie, zaskoczyły wszystkich, bez wyjątku, wielu zmieniając życie, a nawet kończąc jego doczesny odcinek. Czy nastanie teraz 7 „chudych lat”? Jak długo będziemy odnajdywać się w nowej rzeczywistości? Czy nadążymy? Bo „gdy chwieją się fundamenty, cóż może zdziałać sprawiedliwy”? Musieliśmy pochować do szafy nawet i kościelne koronki i feretrony! 

W epoce (wcale nie jest to przesadzone słowo) korona-zmian szukamy intensywnie nie tylko tego, co naprawdę najważniejsze, ale i Tego, który jest większy od naszej niepewności. Nie tylko po to, aby jak dziecko uporczywie trzymające się spódnicy mamy błagać to o oddalenie epidemii, to o taką czy inną pogodę. Możemy w tym czasie odkryć w Bogu Ojca, który współodczuwa naszą biedę, który już dawno przewidział lekarstwo na największą biedę człowieka: oddalenie się od Niego. Bóg przecież jest nieskończenie bliżej, niż jestem sobie to w stanie wyobrazić. Bliżej mnie niż ja sam siebie. Nie tylko „oczyszcza nas z grzechów”, ale zabezpiecza przed kolejną grzeszną przygodą, gwarantując swoje miłosierdzie.

W tym roku obchodzimy jubileusz 100-lecia poświęcenia Polski Najświętszemu Sercu Pana Jezusa. Polscy biskupi odnowili to poświęcenie już 25 marca tego roku. I choć zawsze tego typu akty mają mniej lub bardziej uroczysty charakter, to są to momenty mocno intymne. Franciszkowa katecheza, którą publikujemy w tym numerze, doskonale to pokazuje. „Powiedzenie «Abba» jest czymś o wiele bardziej intymnym i poruszającym niż jedynie nazywanie Boga «Ojcem» (..). Nadal mówimy «Ojcze nasz», ale jesteśmy zachęcani, aby sercem mówić «tatusiu», aby nasza relacja z Bogiem była podobna do relacji dziecka ze swoim tatusiem”.

Dobrej lektury, zło i grzech nie mają ostatniego słowa!

ks. Radosław Warenda SCJ

z-ca redaktora naczelnego